domingo, 25 de diciembre de 2016

Desamor


A pesar desa sensación tan mala de non sentirte correspondido no amor, de sentirte sen ganas de seguir adiante, sen ganas de vivir, cun baleiro enorme, debes loitar por esa persoa, porque sabes que podes conseguir namorala.
Que ti podes co que te propoñas, que non só son os homes os que fan sufrir ás mulleres; hai homes que non son correspondidos.
"Ti non decides de quen te namoras o teu corazón elíxeo"
Lembro aquel día que te vin naquela parada de bus. Era un Luns. Ti ías vestida con aquel xersei vermello que tanto me gusta, e aqueles vaqueiros que tanto pos. Estabas tan fermosa co teu cabelo negro e o teu pintalabios cor carmín! Foi amor a primeira vista. Despois daquel día, vinte todos os días na mesma parada de sempre.
Un inesperado día de choiva,eu non levaba paraugas. Puxénme a capucha e corrín cara a parada. E ti ofrecícheme pórme ó teu carón para taparnos co paraugas. Ao chegar ao instituto deiche as grazas, e seguidamente mirámonos,pero cada un foise para a súa aula. 
Tivemos clase coma sempre. Soou o timbre, chocamos, e sen querer tireiche cos libros. Nese instante, as nosas miradas cruzáronse outra vez e enseguida sentín bolboretas no estomágo.
Ao mes seguinte,pedinlle de saír e ela díxome que non.
Pero eu sabía que apenas nos coñeciamos,e que podía conseguir que ela se namorará. Entón, eu deixei na súa parada, día a día,durante seis meses unha carta. 
Despois de todo isto, e máis cousas que fixen por ela, rendinme, e dicir, canseime.
Pero dous meses máis tarde pasou algo que non imaxinaba: ela volveu, pero está vez,quen dixo que non fun eu. Ao principio custoume asimilalo porque a min ela atraíame moito, pero pensei en min, e creo que agora tiña que pasar ela por todo o que pasei eu. Pediume perdón dicindo que estaba arrepentida, pero iso non me ía facer cambiar de idea, porque debes valorar a unha persoa antes de poder perdela, xa que despois arrepentirse, non sirve de nada.
Ó pasarme todo isto aprendín a valorarme, a quererme a min mesmo,que tanto tempo perdín loitando por ela, esquecín a outra xente. Hai moitas máis mozas no mundo, e eu "enganchárame" a ela.

viernes, 11 de noviembre de 2016

Acoso escolar

Todo comezou un luns pola tarde. Eu ía tranquila polo patio, cando de pronto, pasando por onde eu estaba, un grupo de rapaces comezaron a me insultar; eu ía cunha amiga, pero nin ela nin eu contestamos.
Uns días despóis, víronme durante o partido do meu irmán, acorraláronme, insultáronme, e eu saín correndo cara o baño, chorando; eles viñeron detrás e non me deixaron saír ata que de súpeto chegou un entrenador, e conseguín saír.
Tras un tempo, deixéi de comer, non quería ir a clases, non falaba con ninguén, chegaba a casa e pechábame na miña habitación, e non saía en todo o día.
Cheguei a adelgazar 13 kilos: de 38 pasei a pesar 25 kilos, máis ou menos. Estaba moi enferma. Os meus pais preguntábanme que me pasaba, pero eu nunca respostaba, ata que dous meses despóis, canseime e conteillo. Non o contara, por medo a eses rapaces.
Os meus pais falaron cos profesores e o director, pero non se resolviu nada ata un mes despóis. Tívenme que reunir cos rapaces e firmamos un papel. Seguiron meténdose conmigo ata que confesaron; dixeron que se meteran conmigo porque se aburrían e necesitaban unha diversión.
Despóis dun mes, empecéi a comer normal, e intentéi levar unha vida normal. Os rapaces pediron perdón. Cando me ven, dinme "ola", e en fin, todo ben. Agora estou moi contenta, xa podo ser feliz, xa podo ir ó centro sen medo.
Dou grazas a todos os que me apoiaron e que fixeron que ese inferno rematase. 

miércoles, 26 de octubre de 2016

¿Qué es enamorarse?

Mucha gente se pregunta: ¿Qué es enamorarse? o bueno lo más corriente,¿Qué es el amor?.En mi opinión creo que el amor aparte de ser cosa de dos,es algo que sucede cuando menos te lo esperas pero en el momento más necesitado.Sabes que estas enamorado cuando ves su foto y sonríes como una idiota,cuando te enfadas pero le sigues hablando,cuando imaginas un futuro a su lado,cuando escuchas una canción y se la quieres dedicar,cuando te llega un mensaje de él y sonríes,cuando antes de dormir piensas en él,en sus ojos,en sus labios.
Lo sabes cuando nada mas verle sientes ese cosquilleo dentro de ti;llamado:"mariposa" o cuando te sale esa sonrisa tonta.E incluso puede llegar a temblarte la voz o ya directamente no hablar.
También cuando escuchas su nombre y sonríes,al tenerlo enfrente y sacarte los colores.Por no hablar de como brillan los ojos,porque no brillan por cualquier persona.Cuando te enamoras de alguién no puedes dejar de hacer el tonto para llamar su atención y al oírle hablar se te ponen los pelos de punta,el amor es algo difícil de explicar. Es algo que se siente,una sensación increíble,es encontrar a tu alma gemela,encontrar a tu compañero de vida,tu pilar fundamental,es algo IMPRESCINDIBLE en tu vida y sí, lo escribo con mayúsculas porque de eso si que estoy totalmente segura. Hay gente que piensa que el amor es una tontería y otros piensan que nunca lo encontraran. Pero sí,pasa por tu vida,tarde o temprano. Y sucederá cuando no te lo esperes y será la persona que menos te imaginaste. Hay gente que se ríe y pregunta: ¿Podría aparecer el amor de mi vida cuando voy a comprar el pan?. Pues sí,yo lo encontré en una parada de bus,otras personas por alguna red social.Yo por ejemplo he estado tan cerca del amor de mi vida y yo sin darme cuenta,era mi mejor amigo.Es genial encontrar a alguién para compartir risas,llantos..Mucha gente se pregunta a sí  mismo: ¿Son buenos los celos?.Por una parte sí,sientes que es porque puedes fastidiar una relación.Y ante todo debes de tener confianza en tu pareja.
Y bueno aquí lo dejo por hoy,la próxima semana escribiré sobre otra cosa